Ministers nemen beslissingen - niet dokters.

Er zijn blijkbaar nog altijd mensen die niet weten hoe onze maatschappij werkt. We verkiezen om de 4 of 5 jaar (of zo ...) parlementariërs, die dan hopelijk erin slagen een regering te vormen. Deze regering is verantwoordelijk voor de wetten en decreten, de toepassing ervan, enz.

Het zijn niet de dokters die beslissingen mogen nemen. En gelukkig maar: zij hebben de eed van Hypocrates afgelegd en vechten dus voor elk leven. Een dokter zal in principe altijd proberen alle risico's uit te schakelen. De economie is niet hun verantwoordlijkheid. De scholen ook niet. En al de rest ook niet. De overheid heeft zijn verantwoordelijkheid en daar is het nemen van risico's een onderdeel van. En dus zullen er altijd beslissingen genomen worden die niet eenvoudig zijn, maar wel noodzakelijk. Niet voor het welzijn van de persoon, maar wel voor het welzijn van het algemeen.

Een minister aanvallen omdat hij zijn job wil doen, getuigt van een gebrek aan doorzicht. Angst is nooit een goede raadgever. We verliezen geen van allen graag een dierbare, maar toch zal dat steeds weer gebeuren. Wanneer weten we (meestal) niet. Toch rijden we op de wegen, toch vliegen we door de lucht. Risico's zijn een onderdeel van het leven. Dat aanvaarden is niet makkelijk, maar je laten opjutten door wat de media er allemaal van maken, is pas helemaal van de pot gerukt.

Met groeten uit ...