De Croo, Europa en verantwoordelijkheid

 

De Croo heeft de zwarte piet gevonden: het is Europa !! Altijd als er iets mis gaat is het Europa. Nu weer in verband met de vaccins. In elk management handboek wordt telkens opnieuw het belang van het nemen van verantwoordelijkheid naar voor gebracht. Wat doet De Croo (en veel politici met hem)? Precies het tegenovergestelde. Alle verantwoordelijkheid wordt telkens opnieuw afgeschoven. Behalve als alles goed gaat natuurlijk. Dan is het De Croo die het o zo goed doet.

Onze politici zouden dringend een keer moeten lezen hoe Mercedes erin slaagt nu al 7 seizoenen na mekaar wereldkampioen te zijn, zowel als constructeur als (met Hamilton en Rosberg) rijder. Eén keer winnen is moeilijk, twee keer nog moeilijker, drie keer na mekaar komt erg weinig voor, zeven keer is een unicum. Hoe kan je een groep gemotiveerd houden na 7 wereldtitels om met evenveel zin en werklust voor nummer 8 te gaan? Heel eenvoudig: door te zorgen dat je de beste mensen hebt op de juist plaats en dat je een cultuur hebt waarbij een fout of een mislukking wordt gezien als dé opportuniteit om te verbeteren. En dat niemand ooit naar een andere persoon wijst als de verantwoordelijke. Een voorbeeld? De hoofdsteun van de raceauto kwam in een bepaalde race los. Hoe werd dit bekeken? Niet als een (vingerwijzen) fout van één mecanicien die de hoofdsteun had gemonteerd, maar wel als - de procedure had moeten voorzien dat dit gecontroleerd werd - we hadden de hoofdsteun zo moeten maken dat hij niet foutief kon gemonteerd worden. Want iedereen maakt altijd wel eens een fout. Daar moet je als organisatie volledig op gericht zijn en zorgen dat de leden van die organisatie dat ook weten. En dus 100% gemotiveerd zijn om verder de gaan, risico's te nemen, nieuwe zaken uit te werken, enz. Spijtig genoeg is de cultuur van een organisatie op punt te krijgen zowat het moeiljkste dat er is.

En zo komt het dat onze politici tegelijk niets durven (want ze zouden kunnen in de problemen komen), niets op zich nemen (want ze zouden in de problemen komen), enzovoorts. Volg de virologen, dan heb je altijd gelijk. Ga een heel klein beetje erbuiten om te tonen wat je wel allemaal durft. Maar eigenlijk ... Juist, ja.

De cijfers en statistieken van de GEMS zijn prachtig. Enkel kan ik op basis van precies dezelfde cijfers een precies tegenovergestelde statistiek maken. Want als je de cijfers relatief ten overstaan van elkaar ziet (eerste en tweede golf), als je het aantal testen daarbij in het oog houdt en ook het aantal besmettingen, als je de bezetting van de ziekenhuizen bekijkt, als je daar de vaccinaties onder ogen ziet (hoe slecht we daar ook in zijn) en het aantal IZ patiënten en overlijdens, dan zijn we zeer ver af van de eerste golf. Besmettingen op zich zeggen hoe langer hoe minder. Dat is duidelijk te zien. Maar iedereen blijft het aantal besmettingen als basis bekijken. Er zijn een hele hoop minder zieken bij de besmettingen en zij die ziek zijn, worden intussen véél beter behandeld omdat men weet wat men kan doen. Problemen met de ademhaling en het zuurstofgehalte worden nu behandeld met een medicijn dat tot nog toe gebruikt werd voor kankerpatiënten die net een cho kuur achter de rug hadden.

En dan krijg je volgende vragen
- zijn de maatregelen intussen nog wel "proportioneel" - mij lijkt het niet
- kan men de cijfers blijvend op dezelfde manier interpreteren als voor één jaar - mij lijkt het niet
- zijn de maatregelen intussen niet erger dan de ziekte - mij lijkt het wel
- wordt er op welke manier dan ook rekening gehouden met welke risico's wij als burgers willen nemen om terug "gewoner" te leven - ik ben zeker van niet.

De virologen en de politici beslissen, de bevolking is een reeks volgzame schapen. Blijft dat écht zo?

Overigens vind ik nog steeds dat we het Zweedse model moeten volgen.

Vanuit ... (geschrapt wegens verboden)