Myanmar

 

Ik heb het zo langzaam gehad met de wijze waarop telkens opnieuw verwezen wordt naar Aung San Suu Kyi, winnares van de Nobelprijs voor de Vrede en leidster van het democratiseringsproces in Myanmar.

Ze is nu in huisarrest en krijgt politieke processen over zich, vermomd als zogezegde misdaden. 

Maar dan komt telkens weer "de omstreden leidster" van de NLD (haar partij). En waarom is ze omstreden? Omwille van wat er gebeurt met de Rakhine. Wat een grote rol speelt is dat het leger zonder één stem altijd zijn vertegenwoordigers heeft in de twee parlementen.

Het eerste "Amyotha Hluttaw" heeft 224 zetels, 168 verkozenenen 56 aangeduid door de militairen. De tweede "Pyithu Hluttaw" heeft 440 zetels, 330 verkozenen en 110 aangeduid door de militairen. De militairen hebben dus 25% van de zetels. De partij van de militairen doet ook mee aan de verkiezingen en haalt daar ook nog zetels (al waren het er de laatste keer veel minder dan de militairen zelf hadden verwacht). Om dit te veranderen moet de grondwet worden gewijzigd wat enkel kan als minstens 75% van de zetels in de parlementen voor stemmen, wat betekent dat de militairen altijd een veto recht hebben. Daarnaast benoemen de militairen zelf altijd de ministers van Defensie, van Grenzen en Immigratie en van Binnenlandse Zaken. Dat laatste heeft de politie onder zich en de administratie van de hoogste overheid tot het kleinste dorp. De verdeling van de religies in Myanmar ter info: 88% boeddhisten, 6% christenen, 3% moslims, de andere allemaal onder 1%. 

Wat er vandaag gebeurt in Myanmar is zeer erg in een land dat zeer arm is, erg inzet op toerisme, geplunderd is door China (in het bijzonder onder de militaire dictatuur) en voor 25% een bevolking heeft onder de 25 jaar. Het leger bestaat uit ongeveer 380.000 militairen. De politie uit ongeveer 95.000. Laat ons hopen dat de bevolking door hun verzet het militaire bewind in het stof doet kruipen.

Vanuit een land waar het leger het niet voor het zeggen heeft ...